نمی دونم به چه مناسبت ولی توی روز ولادت امام غریب حسن عسگری(ع) یاد شهید کاظمی افتادم.این مرد واقعا فهمید چه جوری باید در آغوش خدا جای گرفت. بهترین و نزدیک ترین راه را انتخاب کرد . از مدت ها هم از خدا همینرا طلب می کرد. می دانست یا شهادت یک راه است برای رسیدن به معشوقش و نه یک هدف منتهی به بن بست . یعنی شهادت آخرین هدف نیست . هدف خود خداوند است.

خداوندا فقط می خواهم شهید شوم در راه تو ، خدایا مرا بپذیر و در جمع شهدا قرار بده . خداوندا روزی شهادت می خواهم که از همه چیز خبری هست الا شهادت ، ولی خداوندا تو صاحب همه چیز و همه کس هستی .....لطفی بفرما  مرا شهید راه خودت  قرار بده. با تمام وجود درک ردم عشق واقعی تویی و عشق شهادت بهترین راه برای دست یافتن به این عشق.

قسمتی از  نوشته های شهید احمد کاظمی

جای همه سبز . مشرف شدیم قم / جمکران : جمعه.

 سلام و عرض ارادت به محضر حضرت ولی امر (عج)

ببخشید نبودم . هر کدوم از شما سروران که تو نواحی شمالغرب یا غرب باشید شاید بتونید حدس بزنید.به هر حال دلم براتون تنگ شده بود.

فعلا مطلب خاصی ندارم . بیشتر اهراز وجود و به روز بودن.

دعای خیر پدر و مادرتان همیشه راهیتان چه در قید حیات و یا چه ... . الهم ارحم موتانا واشف مرضانا

فقط یه نظر در مورد این عکس بفرمائید

آخرالزمونه دیگه